Abstracte Kunst

Abstracte kunst

De kunststijl abstracte kunst valt onder moderne kunst. In de abstracte kunst worden alleen de basisdelen van het weergeven onderwerp belicht. Meestal door middel van kleuren. In tegenstelling tot de kunststijl impressionisme waarin een beeld zo exact mogelijk wordt weergegeven, wordt in de abstracte kunst juist zoveel mogelijk details weggelaten. Kleuren, vervormingen, ritmes en contrasten sieren het werk en maken dat je als kijker je eigen invulling aan het werk of onderwerp kunt geven.

Uitdrukking van de kunstenaar
Binnen deze kunststijl zijn er twee belangrijke stromingen. De eerste is abstracte kunst, welke door geometrie is geïnspireerd. Dat betreft het suprematisme en het constructivisme. Als tweede stroming is het abstract expressionisme, dat herkenbaar is door zijn willekeur aan toepassingen van kleur en vorm. Deze laatste betreft vooral de uitdrukking gevoelens van de kunstenaar. Andere kunststijlen gelieerd aan de kunststijl abstracte kunst zijn het kubisme en de kunststijl geometrische abstractie.

De kunststijl abstracte kunst
Over de geschiedenis van de kunststijl abstracte kunst zijn twee theorieën. De eerste theorie gaat ver terug naar de prehistorie en verwijst naar grottekeningen, waarin de eerste pictogrammen en beeldtekens werden gezet als abstractie van de werkelijkheid, maar ook naar bijvoorbeeld Keltisch vlechtwerk en oude architecturen. Het wordt daarmee gezien als de eerste creatieve kunst ooit bestaan in de evolutie van de mens. De tweede theorie verwijst naar het begin van de 20e eeuw, waarin de kunststijl eerst in de beeldhouwkunst en later in de schilderkunst  tot uiting kwam en spreekt over de eerste abstracte kunstwerken in 1904.

De definitie van abstracte kunst
Belangrijke personen in de geschiedenis van de kunststijl abstracte kunst zijn bekende kunstenaars als Paul Cézanne, Hilma af Klint en Odilon Redon.

De officiële definitie van abstracte kunst, gedefinieerd door de Vlaams-Franse essayist-kunstenaar Michel Seuphor luidt: “Alle kunst die terecht slechts vanuit een gezichtspunt van de harmonie, de compositie, de ordening – dan wel de disharmonie, de decompositie, de willekeurige wanorde – moet worden beoordeeld, is abstract. Hierbij nemen kleur, vormstructuren en lijnen de plaats in van het figuratieve object, zowel in de schilderkunst als in de beeldhouwkunst”.