Anaglyfisch rondisme – 27-07-22

Beschrijving kunstwerk

Het abstraheren van inspanningen

Dit olieverfschilderij Anaglyphical Roundism – 27-07-22 is mijn volgende project na ‘Golden – 18-07-22’. Die heeft veel stof doen opwaaien. Natuurlijk hou ik van variëren, dus deze keer stond het weer in het teken van de kubistische styling. Het kiezen van een thema blijkt lastig omdat ik zoveel grafietpotloodtekeningen heb gemaakt die ik nog moet uitwerken. Zonder specifieke reden heb ik gekozen voor ‘Tribute to Man Ray (Lee Miller) – 22-04-16 (sold)’. Vooral die vind ik altijd erg mooi, ook al heb ik hem pas jaren later verkocht. Misschien een erkenning door het publiek van mijn abstractie-inspanningen. Ik zocht vooral naar abstractie door lichaamskenmerken open te houden en te laten communiceren met de negatieve ruimte om hen heen. De hand die over de afwezige knie leunt, is bijna een lach. Ik denk echter niet dat het toevoegen van meer knie nodig was.

Een uitdaging

Allemaal prima, maar wat nu? Sinds ik dit jaar alleen maar olieverf ben gaan maken op basis van eerdere tekeningen, heb ik mezelf in nieuwe problemen gebracht. Vaak voel ik me schuldig als ik een thema louter kopieer, ook al is het mijn eigen tekening. Ik vind het leuk om dingen uit te vinden en vroeg me af welke waarde ik kon toevoegen. Uiteraard zou dat de kleur zijn, maar welk schema? Toevallig ging ik naar Museum Kranenburgh in Bergen waar ik de Mallorca-serie van Leo Gestel wilde zien. Het is heel goed mogelijk dat hij mij enkele oplossingen kan bieden. Naast de landschapsschilderijen viel vooral één Gitana-portret op. Het bevatte een reeks prachtige roze, blauwe, paarse en rode tinten. Zo kwam het dat ik met deze kleuren experimenteerde. Al snel kwam ik erachter dat het experiment geen resultaat had.

Volgende oplossing

Kleuren zijn moeilijk te begrijpen, denk ik. Het is niet eenvoudig om erachter te komen waarom het ene kleurenschema charmant is en het andere dwaas. Misschien probeerde ik gewoon een Gestel te creëren en daarom had ik dat niet moeten doen. Ik stapte uit bed, trok die jas uit en deed een beetje meditatie. In mijn geestesoog verscheen plotseling mijn olie Anaglyphical Roundism – 12-05-22. Ik herinnerde me zeker dat het zo leuk was om het te maken. Op dat moment (in de vroege uurtjes) besloot ik dezelfde rood/cyaan combinatie te gebruiken en heerlijk te slapen. De volgende ochtend begon ik en een paar uur later was ik tevreden met het resultaat. Vandaag wat stukjes en bots en uiteindelijk vind ik het resultaat leuk na een paar ongelukjes. Ze waren echter nodig om dit te bereiken.

Overdrijving

Ik heb de anaglyfische vormen iets meer overdreven dan de vorige keer. Dit gaf me nieuwe vormen, bijna gelaagd over de eerste vormen van de tekening. Je zou kunnen zeggen dat rood en cyaan kleurvariaties zijn, maar toch herhalen ze elkaar in naast elkaar geplaatste, vergelijkbare vormen. Er was nog één ding waar van afgeweken moest worden. Ik gebruikte een app om de eerste afbeelding van mijn anaglyph-tekening te krijgen. Geweldig om mee te beginnen, maar het is gemaakt door een algoritme. Het kan zich alleen maar herhalen. Daarom was het mijn taak om ervan af te wijken en wat andere vormen en kleuren weer te geven. Net als Sheila E die vecht tegen de rotsvaste computerbeat. Gewoon om te laten zien dat ik een mens ben en een algoritme niet. Gewoon omdat ik het kan. Wie ben ik?

Olieverf op linnen (70 x 100 cm)
Kunstenaar: Corné Akkers

Eigenschappen kunstwerk

Kunststijl: Surrealisme, Kubisme
Onderwerp: Beweging, Geometrisch, Lichaam, Naakt, Vrouwen